Waals industrieel bekken

Het Waals industrieel bekken (Frans: Sillon industriel, [sijɔ̃ ɛ̃dystʁijɛl]^?) is de naam voor een gebied dat de industriële ruggengraat van België vormde. Het doorsnijdt Wallonië van oost naar west, van Dour (Borinage), via Bergen, La Louvière (Centrum), Namen, Hoei, Luik en het Land van Herve tot Verviers in het oosten. Het is een aaneengesloten gebied dat de valleien rond het stroomgebied van de Hene, Samber, Maas en Vesder omvat, en heeft een oppervlakte van grofweg 1000km².

Het gebied wordt ook de Samber- en Maasvallei (Frans: sillon Sambre-et-Meuse, naar de twee grootste rivieren), of de Hene-Samber-Maas-Vesder-vallei, (Frans: sillon Haine-Sambre-Meuse-Vesdre, wat ook twee kleinere rivieren omvat) genoemd. Andere benamingen zijn het Belgische (industriële) bekken, de Waalse ruggengraat (Frans: Dorsale wallonne) of de Charleroi-Luik-vallei.

Het gebied wordt niet zozeer afgebakend door zijn fysische geografie, maar meer door zijn menselijke geografie en natuurlijke hulpbronnen. Omdat zware industrie niet meer de hoofdmoot vormt van de economie van België, wordt het gebied ook wel een voormalige industriële gordel genoemd.^[1]

Het gebied wordt bewoond door meer dan 2 miljoen inwoners, ongeveer tweederde van de bevolking van Wallonië. Het wordt soms als een Waalse metropool gezien, hoewel het in feite gaat om een strookvormige stedelijke verspreiding met een lengte van ca. 160 km en een breedte van niet veel meer dan 10 km.

1. ↑ (fr) Zones franches en Wallonie^{[dode link]}. Mouvement Réformateur (4 juli 2005). Geraadpleegd op 29 september 2007.